poniedziałek, 7 października 2013

Entertainment Weekly – tłumaczenie: Gianna z hungergames.pl



Jest grudniowy dzień w raju, a Jennifer Lawrence jest po szyję w bagnie. Łapie powietrze, zawodząc w agonii. Katniss Everdeen, niechętna bohaterka zniszczonego narodu właśnie ledwie wyprzedziła toksyczną mgłę, która miała ją zabić – wszystko przed urzeczoną widownią telewizji w Panem – w niecierpliwie oczekiwanych Igrzyskach śmierci: W pierścieniu ognia (w randze PG-13, premiera 22 listopada). Wkrótce do Lawrence dołączają w cuchnącej wodzie koledzy z planu Josh Hutcherson oraz brytyjski aktor Sam Claflin(Królewna Śnieżka i Łowca) wszyscy krzyczą w ekstazie, kiedy to woda wypłukuje truciznę z powstałych pęcherzy. Kiedy reżyser Francis Lawrence (żadnych powiązań) woła „Cięcie!”, 23-letnia zwyciężczyni Oscara, gramoląc się z brudu, zastanawiając się, czy jej okrzyki bólu brzmiały dziwnie seksualnie, jakby kręcili dziwną pornograficzną wersję  bestsellera Suzanne Collins: olbrzymia ekipa, zgromadzona ścisku w hawajskiej dżungli, łatwo zaczyna się śmiać.



Spodziewałbyś się, że plan W pierścieniu ognia będzie nieco napięty, opierając się na pierwszej części serii Collins na temat nastolatki, która sama zagraża faszystowskiej strukturze jej dystopijnego społeczeństwa, zarobiła ponad 400 milionów dolarów w amerykańskim box office, kiedy została wydana wiosną 2012 roku. I nadal kilka miesięcy przed tym jak W pierścieniu ognia miało rozpocząć produkcję, sequel pozostał bez reżysera czy scenariusza. Wprowadzono reżysera Jestem legendą Lawrence’a oraz scenarzystę Michaela Arndta (Toy Story 3), który pragnąć w kinematograficzny sposób opowiedzieć historię załamanej Katniss, okrutnie rzuconej ponownie na Głodowe Igrzyska wraz z nową grupą gwiazdorskich trybutów, granych przez takie osoby jak Claflin, Jeffrey Wright, Amada Plummer oraz Jena Malone.

Z powrotem w dżungli na zewnątrz Waikiki, Hutcherson, który gra  najwierniejszego sojusznika Katniss, Peetę, zbija się w grupę z innymi aktorami oraz ich nowym reżyserem. Możesz sądzić, że mają obsesję na punkcie następnej sceny – wyjątkowej, w której ścigani przez stworzone w CG małpy – ale w rzeczywistości, śmieją się z viralowego wideo, w którym nieszczęśliwy mężczyzna, który wskakuje do basenu okazuje się zamrożony. Francis Lawrence a tak spokojną, ale dominującą obecność na planie, że w środku trwającej produkcji Lionsgate ogłasza, że pozostanie u steru i wyreżyseruje pozostałe sequele Kosogłosa część 1 i części 2. A łatwe, zabawne stosunki Jennifer Lawrence z jej kolegami – i wszystkimi innymi na ziemi, mniej więcej – jest do tej pory dobrze udokumentowana. W tym punkcie Hutcherson stoi z boku z odwiedzającym go ojcem. Podpuszcza ją, mówiąc jej, że złapie chorobę zwaną stopą okopową z powodu mętnej wody. Aktorka, która dorastała  z dwoma starszymi braćmi, odpowiada przez uderzenie go. Hutcherson robi unik, by uniknąć jej ciosu, potem chwyta ja jedną ręką za szyję.

Jest tak wiele szczęśliwej energii na Hawajach, że jest to jakość fałszywe, gdy widzi się później materiał z W pierścieniu ognia na ekranie. Reżyser mówi, że dwoma z jego największych celów, kiedy znalazł się u stery franchise’u, było wzmocnienie efektów wizualnych oraz jaskrawości wysokiej sztuki scen z w Kapitolu. A film obiecuje być ucztą spektaklu – od fali pływowej, która zmywa segment na arenie Głodowych Igrzysk do wspaniałych upierzeń oraz ekstrawaganckiej garderoby opiekunki Effie Trinket (Elizabeth Banks). Ale w jego zbolałym sercu, to, co widzieliśmy z W pierścieniu ognia sugeruje wyjątkowo wzruszające spojrzenie na spustoszenie bitwy oraz ruin, które wpłynie na ludzi i kulturę.

W sierpniu EW usiadło z Jennifer Lawrence, Hutchersonem, Claflinem, Francisem Lawrencem oraz producentką Niną Jacobson w Santa Monica dla luźnej rozmowy przy wielu porcjach sake oraz sushi.

Jennifer i Josh, mieliście jakieś odloty, kiedy pierwszy film eksplodował?
Jennifer: Wszystkie nasze załamania zdarzyły się przed tym, jak wyszedł film. Pamiętasz moje załamanie Avaterem?
Josh: Co było załamaniem się Avatarem?
Jennifer: Pamiętasz? byliśmy w twoim pokoju hotelowym i było nam bardzo smutno, że Avatar nie jest prawdziwy – i nigdy nie udamy się [na Pandorę] – wtedy zaczęliśmy krzyczeć, a ja miałam rumieńce oraz czerwoną wysypkę?

Okay, tak, to liczy się jako odlot. Francis, miałeś jakiś pomysł jak dogadasz się z tą dwójką? Kiedy wszyscy spotkali się po raz pierwszy?
Francis: [Śmieje się] Poznałem Jen po drugiej stronie ulicy przy hotelu Shutters. A ona była naprawdę spóźniona. Były te wszystkie wyjątkowe wiadomości: „Och, poszłam w złe miejsce, przepraszam, przepraszam!”
Jennifer: Wiesz, kiedy jesteś bardzo czymś zdenerwowany i robisz wszystko źle?
Francis: Byłaś zdenerwowana?
Jennifer: Tak.
Francis: Dlaczego?
Jennifer: Dla ciebie! [Śmieje się].
Francis: Kiedy poznałem Josha na sushi, dużą częścią naszej rozmowy były pewne zmiany, które chcieliśmy dokonać, by wprowadzić narrację Peety.

Opowiedz mi więcej.
Josh: Ktoś zapytał mnie dzisiaj: „Jak to jest grać damę w opałach?”. I powiedziałem: „To wydaje się świetne.”
Francis: Cóż, nie widzieli jeszcze nowego filmu. Na tym lunchu rozmawialiśmy o tym, że chcieliśmy by Peeta nieco zmężniał. Nie sądzę, że to wyszło od Josha. Nie prosiłeś się o to, ale sądzę, że byłeś zadowolony.
Josh: Nienawidzę przywodzić rzeczy, które mogłyby być odebrane jako pochodzące z miejsca próżności, kiedy tak wcale nie jest. Nie przeszkadza mi, jeśli jestem damą w opałach albo nie, po prostu chcę tego, co jest najlepsze dla postaci i historii. I są tam sceny, kiedy Peeta wydawał się taki bezsilny. Potrzebuje on być w stanie w jakiś sposób się zaangażować.
Francis: Więc dokonaliśmy małych wyborów – historia tak naprawdę się nie zmienia i ich relacje też się nie zmieniają – jest po prostu innego rodzaju postacią.
Nina: Jak na przykład to, że teraz potrafi on pływać.
Francis: Racja, więc na początku Igrzysk nie widzimy go jedynie stojącego bezsilnie na kapsule.
Josh: Ponieważ opcją była albo ja topiący się w wodzie albo jak siedzący w wodzie jak kot machający łapami. Jedno i drugie było wizualnie okropne.

Patrząc wstecz na Igrzyska śmierci, Jen i Joshu, są takie momenty, które chcielibyście zrobić ponownie?
Jennifer: Zmiechy [bestie zrobione w CG uwolnione w punkcie kulminacyjnym filmu].
Josh: och tak, to było ciężkie do przełknięcia.

Josh, co ze sceną, w której zakamuflowałeś swoją twarz mchem i błotem, by się ukryć?
Josh: [Śmieje się] To jedna z tych rzeczy, która przeskakuje z książki do filmu. Kamuflaż Peety w książce nie jest zabawny, ale potem kiedy masz mnie z gliną na twarzy, leżącym tam na wpół martwym i zwracam swoją twarz do kamery, to takie śmieszne. Nie można się nie śmiać.

Bardziej niż pozostałe dwie książki, W pierścieniu ognia jest o wszystkich tych ludziach, którzy zostali złamani w dość fundamentalny sposób przez wojnę. Czy trudno było znaleźć odpowiednio ponury ton, co musi być również zadowalającym tłumy filmem akcji?
Nina: W każdej scenie pytaliśmy siebie „Jak czuliby się ci ludzie, gdyby wrócili na Głodowe Igrzyska?”. Naprawdę. Co dzieje się, kiedy wracasz po takich doświadczeniach, nie to, co się dzieje w filmie, gdy twój tyłek zostaje skopany? Czuliby się, jakby wrócili jako żołnierze. Mieliby różnego rodzaju uszczerbki.
Jennifer: Posiadanie wizualnego reżysera jest niewiarygodną rzeczą, ale są też reżyserzy, którzy rozumieją ludzką, prawdziwą, twardą rzeczywistość. Nie wiem, czy obaj mogliby razem istnieć, ale Francis może właściwie naprawdę łączyć obydwóch bezbłędnie i … [Zaczyna być emocjonalna] Nie mogę na niego spojrzeć i nie spojrzę na niego!
Francis: [Śmieje się] Dość ostro podchodzimy do tych rzeczy. Emocjonalne przejawy sprawiają, że czujemy się skrępowani.

Sam, rozumiem, że spędziłeś wiele czasu nosząc Lynn Cohen, która gra trybutkę z 4 Dystryktu, Mags, na swoich plecach. Jak to wyglądało?
Sam: Jest taką miłą, figlarną kobietą. Za każdym razem, kiedy znajdowała się na moich plecach, mówiła” Ochhhh, pachniesz tak doooobrze”. Stale mnie komplementowała. Jeśli kiedyś będę miał zły dzień, pójdę odnaleźć Lynn Cohen.
Francis: W swojej pierwszej scenie Sam przypadkowo zanurzył ją w 40-stopniowej wodzie.
Sam: Wspięła się na moje plecy i powiedziano nam, by biec na plaże przez te skały i moja stopa się poślizgnęła. Moje kolano wzięło na siebie większą część upadku i dosłownie mówiłem: „Lynn, zejdź ze mnie, zejdź ze mnie”, a ona trzymała się tak mocno mojej szyi.
Jennifer: Pozwól mi powiedzieć, ze Sam jest najbardziej niezdarną, skłonną do wypadków osobą na świecie. Złamał swoją rękę w ciągu pierwszego tygodnia. Wszedł w gałązkę i krwawiło mu oko. Upadał w każdej scenie.
Sam: Raz upadłem, gdy jedynie stałem tam, Jennifer była równie kiepska.
Jennifer: Pamiętam, kiedy uderzyłam siebie moim łukiem i poleciałam do tyłu?
Sam: Powinno być całe sizzle reel o nas, jak jedynie upadamy.
Jennifer: Najzabawniejszą rzeczą, która się wydarzyła, miała miejsce, kiedy Josh ukląkł, by oświadczyć się mi, a jego spodnie się porwały.
Josh: Aż do rozporka.
Nina: A Jen, kiedy upadłaś w sukni ślubnej Katniss.
Jennifer: Wchodziłam po tej rampie, więc suknia plątała mi się pod stopami i z następnym krokiem – jak tylko materiał się zawinął – po prostu leżysz na następnym stopniu.
Francis: Zeszłaś na dół i to była jedna z tych skrzypiących wolnych pochylni  wzdłuż poręczy, całą drogę na górę.
Nina: I z pewnością nie jest to tego rodzaju plan, gdzie ludzie udają, że to się nigdy nie wydarzyło. Puszczaliśmy to na okrągło na monitorach.

Mówiąc o upadkach, wszyscy oglądaliście Oscary, kiedy Jennifer wygrała za Poradnik pozytywnego myślenia?
Jennifer: [Do Josha] Założę się, że nie oglądałeś.
Josh: Tak, nie oglądałem. Czy to było wtedy, kiedy twoja sukienka opadła?
Jennifer: [Jęknęła] Nagrody SAG.
Josh: [Śmieje się] Widziałem to. To było świetne. Cały dół jej sukienku po prostu opadł!
Francis: Byłem na Hawajach przygotowując się na ostatnie  dni filmu, więc wynajęliśmy penthouse i mieliśmy [Oscarową] imprezę. Miło było zobaczyć jej wygraną – oraz upadek.

Jen, wyglądasz na smutną, ale to był naprawdę ujmujący moment.
Jennifer: Znaczy się, nie jestem z tego powodu smutna. Nie spodziewałam się, by wejść po schodach w sukni takiej jak ta. Chodzi tylko o to, że upadek tak mnie zdenerwował, że zapomniałam podziękować reżyserowi [Davidowi O. Russellowi] oraz Harvey’owi Weinsteinowi. W końcu stanie się to dla mnie zabawne. Dotrę do tego momentu.
Francis: Wróciła na Hawaje dwa dni później i kiedy weszła na plan otrzymała owację na stojąco od wszystkich.
Jennifer: I powiedziałam: „Rzeczy zmienią się znacząco od teraz!” [Śmieje się].

Obsada ma tak wiele talentów. Macie Donalda Sutherlanda i Stanley’a Tucci’ego. Teraz dodaliście nowych członków wagi ciężkiej jak Jeffrey’a Wrighta jako Beetee’ego oraz Philipa Seymoura Hoffmana jako Plutarcha Heavensbee’ego. Jak wmieszali się w środowisko, o którym Jennifer mówi, że jest jak „opieka dzienna szczeniąt”?
Josh: Są świetnymi facetami.
Jennifer: To zabawne, ponieważ z Philem, jest wspaniałym aktorem, niewiarygodnym, a potem my wszyscy rrrrrrrawr! a potem „Akcja!”, a potem wracamy do rrrrrrrawr!

Potrzebuję tłumaczenia.
Josh: Wszyscy jesteśmy szaleni, a potem robimy nasze sceny i wracamy do bycia szalonymi.
Jennifer: Phil jest najmilszym facetem na świecie, ale był czas, kiedy myślałam, że sprawiliśmy, że trudno było mu się skupić.
Nina: Philip był naszym pierwszy wielkim  ogłoszeniem castingowym przed W pierścieniu ognia.
Francis: [Do Jennifer] Pamiętam, że kiedy powiedziałem ci, że ruszamy w pogoń za Philem, zaczęłaś chichotać.
Jennifer: Podekscytowanie fanki.
Nina: Zawsze staraliśmy się dać z siebie wszystko, szanować książki przez obsadzenie aktorów, których inni aktorzy podziwiają. Jak tylko obsadzisz aktora, którego ludzie szanują, inni aktorzy mówią: „Chcę być w tym filmie”.
Sam: Więc dlaczego mnie obsadziliście w takim razie?
Nina: Od każdej zasady muszą być wyjątki. Od czasu do czasu coś skopiesz. [Śmieje się] Ale to jak ogłosić, że Julianne Moore zagra w Kosogłosie. Chcemy, by ludzie wiedzieli, że będziemy kontynuować ustanawianie wysokiej poprzeczki.

Do końca serii będziecie musieli poświęcić wiele ze swoich młodych karier dla tego franchise’u. Martwicie się tym, że na zawsze będziecie połączeni z tymi postaciami?
Nina: Ale pamiętaj, te postacie bardzo się zmieniają, jak również szybko się przenosimy. Ci ludzie są młodymi aktorami z wielką przyszłością przed nimi. T zajmuje im nieco przestrzeni w ich życiu, ale nie zajmuje to dekady.
Josh: Cóż, prawie.
Francis: Oprócz wymagań prasy będziecie wolni w ciągu roku.
Jennifer: Nie!
Josh: Wiem, też mam dziwne myśli na ten temat. Ale to słoń w pokoju – to, że będziemy to robić przez lata.

Josh, myślę, że Jennifer martwi się, że w końcu będziecie musieli przestać.
Jennifer: Tak, czy nie o tym ty mówisz? [Lamentuje] Martwię się zakończeniem.
Josh: Och.
Jennifer: Ty nie?! Nie jesteś zmartwiony tym, że nie będziesz mnie widział codziennie?
Josh: Okay, teraz widzę. Ale wracając do twojego pytania, akhem, to inne, ponieważ czuję, że kiedy ludzie boją się być powiązani z danymi postaciami, ma to miejsce wtedy, kiedy nie są dumni z materiału, ale my jesteśmy dumni ze wszystkich postaci.

Czy ktoś z was mam ulubione wspomnienie z tworzenia sequela?
Jennifer: Wiem to dokładnie. Jednej nocy na Hawajach mieliśmy imprezę w domu Josha i wszyscy trzymaliśmy się za dłonie i wbiegliśmy do oceanu. Biegliśmy tak szybko jak to było możliwe dopóki nie upadliśmy, ale wszyscy byliśmy przestraszeni, ponieważ nie wiedzieliśmy, gdzie była rafa, gdyż było ciemno.
Nina: I powinieneś zrozumieć, że to jest grupa ludzi, która włącza wszystkich. Rzadko na planie zdarza się, że nie ma hierarchii.
Jennifer: Wszyscy – od producentów do [asystentów producentów] – prawdziwie znają i kochają siebie nawzajem.
Josh: Tak, czasami na planie…
Jennifer: Cóż, dlaczego sądzisz, że jestem tak smutna, że to się kończy?
Josh: Zamierzałem powiedzieć…
Jennifer: Ty nie grasz smutnego.
Josh: Zamierzałem powiedzieć [Bierze pałeczkę i udaje, że ją dźga]… Zamierzałem powiedzieć, że nie spodziewam się kiedykolwiek doświadczyć bliskości, jaką czuję z tymi ludźmi w żadnym innym filmie.

Jen, jaki był twój najtrudniejszy dzień na planie W pierścieniu ognia?
Jennifer: Ten, którego najbardziej się obawiałam, było prawdopodobnie kręcenie koszmarów nocnych Katniss. Byłam tak przerażona sceną, że pojawiłam się na planie wcześniej.
Josh: A potem moment później wszyscy byli jakby: „To było fantastyczne, żartujesz sobie?!”
Francis: Zrobiła to w jednym ujęciu.
Jennifer: Ale nie odnajdujecie, że jest to część tego? Jeśli nie jestem przestraszona, by coś zrobić, jestem znudzona.
Francis: Naprawdę?! Rzucam ci rękawicę. [Filmy] trzy i cztery czekają!
tłumaczenie: Gianna
źródło

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...