Tłumaczenie artykułu o "Igrzyskach śmierci" z THR

6 września 2010 r., Gary Ross wylądował samolotem z Los Angeles w Nowym Jorku, niosąc tablice i siedmiominutowy film, który stworzył za tysiące dolarów za własne pieniądze.

Ross był zdenerwowany: Właśnie miał spotkać się z topową marką Lionsgate i stać się reżyserem ich najgłośniejszego filmu, Igrzyska śmierci. Mający wtedy 53 lata reżyser, który nie wyreżyserował filmu odNiepokonanego Seabiscuitu siedem lat temu, a nawet był czterokrotnie nominowany do Oskara, był mało prawdopodobnym kandydatem do tego, co niezależne studio chciałoby, by stało się wielkim franchisem.

„Nie mógłbyś patrzeć na Igrzyska śmierci i myśleć Gary Ross”, przyznaje na temat przedsięwzięcia, opartego na bestsellerowych powieściach Suzanne Collins dla młodych ludzi, które toczą się w futurystycznej Ameryce, gdzie bystra 16-latka jest zmuszona do wzięcia udziału w zawodach typu walki gladiatorów – zabij lub bądź zabitym.

Zatem Ross przyszedł przygotowany “Miałem ze sobą siedem czy osiem tablic ze szkicami”, wspomina, „i przeprowadziłem wywiad z moimi dziećmi i z wieloma ich przyjaciółmi, by usłyszeć, co myślą o książce”. Przez dwie godziny stworzył swoją wizję, w której pomogły sterty zdjęć artystów, w tym Maxa Beckmanna, które ułożył na ścianach i krótki film z jego nastoletnimi bliźniaczkami, Claudią i Jackie, wyjaśniający, dlaczego książka tyle dla nich znaczy.

“Naprawdę można było poczuć jego pasję”, mówi producentka Nina Jacobson, „a pochodziła ona od młodych ludzi z jego życia”.

Tydzień po festiwalu w Toronto, Ross dowiedział się, że ma pracę. Wiedział, że to doskonały materiał, ale nie zdawał sobie sprawy, jakim fenomenem mogłyby stać się Igrzyska – oraz jak bardzo film ten, pierwszy z zaplanowanych czterech filmów opartych na trylogii Collins (włączając sequele W pierścieniu ognia iKosogłos), ma istotnie znaczenie dla studia, by go wydać.

Pierwsza książka, opublikowana w 2008 roku, dopiero zaczynała swoją zawrotną karierę na liście bestsellerów (z ok. 23.5 mln sprzedanych kopii trylogii w późnym styczniu). Nie było takiego wydarzenia w gatunku gorących książek dla młodych ludzi od Zmierzchu Stephenie Meyer. W odróżnieniu od jej powieści, książki z serii Igrzyska śmierci trafiają do czytelników obojga płci, kolejny zrozumiały potencjał do bycia hitem filmowym, czteroczęściowa seria – która może przyprowadzić do kin młodą widownię, która umykała do tej pory multipleksom.

“Po tym, jak opublikowany został zwiastun w dniu 14 listopada, mieliśmy 8 mln wyświetleń w ciągu pierwszych 24 godz.”, mówi prezes Lionsgate Films Joe Drake. „Byliśmy pierwszym trendem na twitterze, od tego czasu sprzedano 7.5 mln kopii. Liczby te dają nam olbrzymią pewność siebie.”

Hollywood oczekuje, że Igrzyska w PG-13 staną się dominującym obrazem wiosny, kiedy pojawi się w kinach 23 marca na ponad 4 tys. ekranów. Ich przyjęcie może zdeterminować, czy jego gwiazdy –Jennifer Lawrence, 21; Josh Hutcherson, 19; i Liam Hemsworth, 22 – staną się tak popularni jak trio Stewart-Pattinson-Lautner i zapełnią pustkę po Zmierzchu, jaka nastąpi po wydaniu ostatniego rozdziału.

Dla Lionsgate, które ostatnio nie radziło sobie w box office, Igrzyska będą pierwszym ważnym testem, odkąd zakupili Summit Entertainment, studio stojące za Zmierzchem, w styczniu – krok, który łączy ze sobą ludzi odpowiedzialnych za ostatni fenomen z tymi, którzy mają nadzieję uruchomić następny.  Sukces Igrzysk może wpłynąć na sukces wielu osób w Lionsgate, wszystkich chcących wyrazić uznanie dla adaptacji Collins, teraz  Rob Friedman z Summit i Patrick Wachsberger razem mają zajmować się tym oddziałem.

Nic z tego nie było pewne, kiedy Ross zaangażował się w tworzenie filmu.

Wysoki, tryskający energią mężczyzna, najlepiej znany ze swojego pisania (z nominacjami do Oskara w 1988 r. za film Duży i w 1993 r. za film Dave), wychował się w Hollywood, syn Arthura A. Rossa, twórcę Potwora z Czarnej Laguny.

Miał wygodne życie z żoną, producentką Allison Thomas (Dzielny Despero z 2008r.), pisząc z rankami, pracując wieczorami i zarabiając kilkaset tysięcy dolarów miesięcznie jako jeden z najlepszych scenopisarzy w Hollywood. Każdy film, jakiego podjął się Ross, włączając w to Miasteczko Pleasantville z 1998r., pochodził z jego głowy; nigdy nie musiał pracować jako reżyser-do-zatrudnienia -  pozostawiony sam przeciwko Samowi Mendesowi (American Beauty) i Davidowi Slade’owi (Saga Zmierzch: Zaćmienie), którzy również mieli ochotę na Igrzyska.

Nie napotkał również tego rodzaju turbulencji otaczających wielki franchise. Nie chodziło tylko o to, że fani wszystko wkładają pod mikroskop, piętnowali, kiedy blondynka Lawrence została obsadzona jako Katniss o oliwkowej cerze („Rozmawiałem z Suzanne, tożsamość etniczna Katniss nie jest sprecyzowana w książce”, mówi Ross na temat postaci, o której wielu sądzi, że będzie mieszana); Lionsgate samo było pod obstrzałem.

Wytwórnię prześladował pech klap, który się powtarzał (Porwanie, Conan Barbarzyńca). Ich kapitał akcyjny był maltretowany przez Wall Street po kilku atakach inwestora Carla Icahna, który chciał  zmusić do dymisji szefów wytwórni, Jona Feltheimera i Michaela Burnsa. Ta wytwórnia nie tylko robi Igrzyska śmierci, to gwarantowało jej dalsze istnienie.

Dlaczego Ross mógłby chcieć radzić sobie z tym, niemal dwa lata spędzając na filmie, który może oderwać go od swojej rodziny i  zapłacić 3-4 mln dolarów, nędzne grosze w warunkach Hollywood? „Nie widziałem kawałka materiału, który tak dotykałby kwestii kultury i poruszyłby mnie tak bardzo od bardzo dawna”, wyjaśnia. „A jeśli się w pełni angażujesz, to angażujesz się w pełni”.

Co jest dokładnie tym, co zrobił, kiedy zatrudniło go Lionsgate, przepisał scenariusz Billy’ego Raya (po tym, jak Collins stworzyła własny szkic) oraz włączył się w świat, który chciałby stworzyć.

Sympatyczny, otwarty charakter mogą ukryć jego znaczny intelekt. To mężczyzna z pasją dal J.D. Salingera, który ostatnio prowadził kurs na Harwardzie o Wojnie Secesyjnej. Nawet podczas kręcenia zdjęć, znajdował czas, by przejść się po księgarniach Asheville w Karolinie Północnej, wychodząc z nową edycją Szekspira, „po prostu zobacz, jeśli to sprawi, że będzie myślał szerzej”, mówi szef produkcji Lionsgate Alli Shearmur.

Ta dociekliwość umysłu sprawdziła się w tandemie ze zdrowym pragmatyzmem – a Ross musiał być pragmatyczny, ponieważ Lionsgate operowało niewielkim budżetem. Prawda, studio miało setki tysięcy opcji dla Collins za zakup praw do jej książek (skończyło się na zapłaceniu jej milionów, jeśli film odniesie sukces), ale miało nadzieję, że zrobić Igrzyska za 60 mln dolarów – więcej niż Summit zapłaciło za Zmierzch(35 mln dolarów), ale niestety za mało dla filmu, który potrzebuje miesięcy na planie i 1 200 efektami CGI.

Ross napisał scenariusz, który oddał swój obowiązek materiałowi bez płacenia fortuny (obraz kosztował więcej niż 90 mln dolarów, co zostało zredukowane do 78 mln po otrzymaniu subwencji). Kiedy przyszło do stworzenia Kapitolu posiłkował się takimi przerażającymi miejscami, jak Plac Niebiańskiego Spokoju w Chinach i formy architektonicznej znanej jako brutalizm – stolicy w centrum nowego świata Panem, osadzonego setki lat w przyszłości. Ale bardziej niż miejsca, to ludzie byli jego troską.

“To tak piękna historia do opowiedzenia o kimś, kto musi nauczyć się ufać komuś, kto troszczy się tylko o siebie i swoją siostrę i uczy się dbać o innych ludzi”, zauważa.

Rozważano dużą liczę aktorek do zagrania głównej roli – pośród nich Hailee Steinfeld (Prawdziwe męstwo),Shailene Woodley (Spadkobiercy) i Abigail Breslin (Mała Miss) – ale Ross nigdy nie czuł, że to właściwa osoba. Potrzebował wystarczająco młodej kobiety, która zagra nastolatkę, bezbronną na tyle, by wpłynąć na emocje widowni i wystarczająco silna, by przejść sprawdzian wytrzymałościowy.

Potem poznał Lawrence, świeżo nominowaną do Oskara za Do szpiku kości, niezależny film z 2010 r., który umieścił ją na mapie.

Siedząc z Rossem w nie bardzo szykownej restauracji w Hollywood, gdzie zna każde danie na pamięć, jego wiara w nią przechodzi do niemal asymilacji. „Była taka moc i intensywność oraz opanowanie”, mówi. „Przyparło mnie do ziemi.”

Ale Lawrence wahała się, świadoma tego, gdzie może to ją zabrać: od bycia respektowaną przez rówieśników do centrum popkulturowego tornado – dokładnie przeznaczenie, które spadło na Kristen Stewart przez Zmierzch.

„Był to środek noc w Anglii, a ja byłam w łóżku, kiedy dostałam telefon”, wspomina. „Bardzo kochałam książki i scenariusz, a nagle to było przede mną – a rozmiar decyzji był przerażający.”

Trzy dni później, Lawrence zgodziło się, nawet gdy płaca była skromna 500 tys. dolarów (mniej więcej to samo, co Stewart otrzymała za pierwszy Zmierzch), plus ”dodatki”, bonusy, opierające się na występie filmu.

Hemsworth (Ostatnia piosenka) został wybrany do zagrania Gale’a, z którym Katniss poluje w okolicach domu, Dwunastego Dystryktu, a Hutcherson (Podróż na Tajemniczą Wyspę) otrzymał role Peety, drogiego “trybuta” lub też zawodnika w igrzyskach. Obsada została poszerzona o doświadczonych aktorów: Woody’ego Harrelsona,Stanleya Tucciego , Elizabeth Banks, Donalda Sutherlanda i Toby’ego Jonesa.

Igrzyska śmierci były gotowe do rozpoczęcia zdjęć w okolicach Asheville 23 maja 2011r.

Ross przybył tak przygotowany do kręcenia filmu, jak miało to miejsce z pierwszym spotkaniem z Lionsgate. Spędził tygodnie pracując nad listą zdjęć – nie na rozrysowywaniu kadrów, ale na ustawieniach kamer, jakich potrzebował.

Wiedział, że było to konieczne dla tego rodzaju partyzanckiego filmowania, jakie planował, zwłaszcza dla scen kręconych w lesie na wysokości 4 tys. stóp (ok. 1.2 km) i poniżej, gdzie według niego materiał ten musiał być nakręcony  z ręcznym trzymaniem kamery, by oddać „sytuację krytyczną”.

A nadal pozostawał spokojny, pomimo napięcia, nawet kiedy Lawrence popędziła do szpitala w Karolinie Północnej na kilka dni przed rozpoczęciem filmowania.

Ostatniego dnia jej 6-tygodniowego treningu, w czasie którego stała się ekspertem w używaniu łuku i strzał, wspinając się i skacząc, wpadła na ścianę – dosłownie. „Musiałam zrobić 10 ‘stuknięć w ścianę’, gdzie biegniesz na ścianę tak szybko jak możesz, by złapać przyczepność”, wspomina, wyjaśniając, że jej trener mógłby zmusić ją do biegania z maksymalną prędkością, by uzyskać moment potrzebny do napędzenia jej. „Biegłam na to i moja stopa się nie podniosła, więc wbiegłam na ścianę brzuchem. Mój trener pomyślał, że rozerwałam śledzionę. Musiałam mieć tomografię komputerową i wejść do tuby, gdzie wprowadzają ten mocny płyn do twojego ciała.”

Na szczęście była w świetnej formie od jej poprzedniego filmu. „Byłam nieźle napakowana dla X-Mena: Pierwszej klasy”, mówi. „Miałam więc wiele treningów na przywrócenie z powrotem mięśni, wzmacniając je bez budowania. Pokochałam łucznictwo – cóż mam z nim związek kocham-nienawidzę.” Z tej trenerką trzymającą jej rękę, dowiedziała się, że jest bardzo posiniaczona, ale nic nie zostało złamane – a praca może być kontynuowana.

To była dobra wiadomość dla Rossa. „Jest tyle siły i prawdy w jej grze aktorskiej”, mówi. „Miała absolutną, całkowitą kontrolę nad tym, co robi. Nigdy nie pracowałem z nikim bardziej utalentowanym niż ona – kiedykolwiek. Talent taki jak ten pojawia się raz na pokolenie.”

Mówi z uznaniem o odwadze Lawrence jak ciągle biegała po lasach, o które walczył, by użyć jako miejsce kręcenia filmu, pomimo pchania, by kręcić w stanie z większymi dodatkami. Oczywiście była odpowiednia cena do zapłacenia – musiał mozolnie maszerować do wyizolowanej lokalizacji i pogodzić się z faktem, że żadna ciężarówka nie dotrze tak daleko od prawdziwych dróg. Nic dziwnego, że Ross schudł 11 kg w trakcie filmowania – choć mówi, że i tak chciał to zrobić.

“Presja jest zawsze tam, gdzie jest najtaniej”, mówi Jon Kilik (Babel), który dołączył do Jacobson jako producent, proponując Europę Wschodnią, Luizjanę i Georgię, jako możliwości lokalizacji, jakie wymyślił. „Ale nie mogliśmy znaleźć tego, co dałoby Gary’emu prawdziwość, jakiej zażądał. To jakby nosił ze sobą wykrywacz kłamstw i mógł powiedzieć, jeśli wygląd był nienaturalny.”

Było tam ze 300 niedźwiedzi żyjących w lesie, które mogłyby się pojawić przy najmniejszym zapachu jedzenia. Oraz była tam temperatura rzędu 40°C i deszcz, który padał codziennie, niemalże precyzyjnie o 16.00, przynajmniej pozwalając Rossowi, by robił przerwę swojej ekipie. Pomiędzy deszczem a traceniem światła pomiędzy drzewami „mogliśmy kręcić jedynie przez 4-5 godzin dziennie”, mówi.

Ale Jacobson (która nabyła prawa do książki w zaciętej walce z ludźmi takimi jak Ridley Scott) mówi, że Ross nigdy nie zbił się z tropu. Hutcherson dodaje: „Zawsze miał uśmiech na swojej twarzy – nawet podczas najtrudniejszych momentów.”

Jedna scena, w której Katniss wspina się na drzewo, by zrzucić gniazdo super-os (lub „gończych os”), wymagała zamontowania dźwigu i umieszczenia na wysokiej platformie iglastych drzew.  Inną sceną była ta, która wymagała użycia prawdziwych płomieni w lesie, przed którymi musiała uciekać Lawrence – nie takie łatwe, kiedy nie wie, które drzewa mogłyby eksplodować.

Ale Ross wszystkim tym się cieszył, nawet filmowaniem w strasznej dawnej fabryce cygar, która została przemieniona na hale dźwiękowe, w których toczyła się druga część zdjęć.

„Było to jak chodzenie do pracy w filmie Stanley’a Kubricka; obrzydliwość tego mnie intrygowała”, mówi. Nadal przyznaje „wszyscy poradzili sobie z tym przed końcem zdjęć.”

Siedząc z Lawrence i Rossem 17 stycznia, jak dodają dialogi w studiu dźwiękowym Todd-AO w Hollywood, jest tam miło i przyjemnie, czego nie da się nie zauważyć. Lawrence żartuje, że reżyserowała wszystkie dobre partie, a „Gary zrobił wszystko inne”. Na poważnie dodaje: „Popychał mnie i dawał wyzwania jako aktorce. Jest wspaniały.”

23 marca, świat odkryje, czy ma rację, kiedy Igrzyska trafią do kin. Lionsgate przejmuje strategię Summit z rozdzieleniem ostatniej części trylogii Collins na dwa filmy, a nawet pożyczając planu marketingowe skupiające się na fanach (castingi „trybutów”, na przykład były ujawniane na stronie Igrzysk na Facebooku). „Zaczęliśmy tę stronę Dwunastego Dystryktu, gdzie każdy dystrykt mógł głosować na swojego burmistrza”, mówi Drake. „Ludzie tworzą swoje własne zwiastuny, swoją własną sztukę. A my właśnie uruchomiliśmy stronę Capitol Couture i traktujemy ją jak [centrum] mody. Wypadło tak po prostu po drodze.”

Ale w świecie po Zmierzchu, oczekiwanie są wysokie, a nie ma gwarancji, że Igrzyska zbliżą się do globalnych zysków Zmierzchu wynoszących 2.2 miliardów dolarów.

Inwestorzy zakupują akcje Lionsgate od umowy z Summit, częściowo z powodu myślenia, że połączenie wykonawców Zmierzchu z bazą fanów Igrzysk sprawi cuda dla nowego franchise’u. Ale kilka osób – i nikt z obsady – widział skończony film, pomimo światowej kampanii marketingowej, od figurek akcji po lakier do paznokci. Wszyscy, wszędzie czekają, by zobaczyć, co przyniesie film.

„Popkulturowe zamieszanie związane z filmem, praktycznie zapewnia, że zarobi on co najmniej 150 mln dolarów w USA, z dobrymi perspektywami także za morzem”, napisał Matthew Harrigan analityk Wunderlich Securities w raporcie z 17 stycznia.

Ross ma nadzieję, że ma rację.

W mroku, pokazuje prawie skończoną scenę, w której Katniss wspina się na drzewo z tym gniazdem gończych os. Bujne otoczenie, z dźwiękami natury pulsującymi wokół niej, sprawia, że przykuwa to uwagę.

Ross już jest zaangażowany w pierwszy sequel, W pierścieniu ognia, co do którego ma nadzieję, że zacznie kręcić we wrześniu na podstawie scenariusza Simona Beaufoy’a (Slumdog. Milioner z ulicy) oraz z trzeba młodymi gwiazdami, które podpisały umowy na cały franchise.

Reżyser pozostaje tak zafascynowany materiałem, jak wtedy gdy przeczytał go po raz pierwszy: „To takie kinematograficzne i ma tyle ludzkich elementów jak związki, głębia, intymne momenty”, mówi. „Rzadko znajdujesz to wszystko w jednym filmie, razem z tym rodzajem rzymskiego spektaklu, co rozrywka jako urząd polityczny może przekazać. To bardzo interesujący pomysł. To wielki Survivor.”

źródło